Een doula wattuh?

"Een doula wattuh. Wat was je ook alweer, een Abdullah? Je bent een moeder voor de moeders."

Wat jij doet is onbetaalbaar. Wat een geldverspilling, begin er maar niet aan, wij bieden deze zorg de moeder ook wel. Ik had er best meer geld er voor over gehad. Had ik maar eerder van een doula geweten. Bevallen doe je toch zo veel mogelijk alleen joh. Wil je nu bij me komen en blijven totdat ik zeg dat je weg kan?

Wij bieden al genoeg zorg aan de zwangeren. We doen het al 30 jaar zo op deze manier en die werkt prima. Deze moeder gaat veel aan jou hebben. Vertel eens hoe dat nou werkt een doula. Ik heb er nog nooit eentje eerder gezien. Zonder jou hadden we de komst van onze baby nooit zo kunnen voorbereiden. Ik laat de bevalling wel op me afkomen. Ik wist niet dat zo voorbereiden ook mogelijk was. Ik vertrouw volledig op mijn verloskundige. Ik vertrouw op mezelf. Tegen jou kan ik alles zeggen. 

Het is al druk genoeg in de verloskamer.  Jij blijft als visite te lang zitten, de moeder heeft rust nodig. Mijn doula blijft, zij is geen visite. Door jou hebben we complete rust ervaren. Wat zijn jouw targets.  Ja leuk dat je op de onderwijsmarkt onze leerlingen vertelt over het doula beroep en als zelfstandig ondernemer. Kennismaken doen we wel als je een cliënt van onze verloskundigenpraktijk hebt, en dan samen met de moeder, anders niet. Het was als verloskundige fijn samenwerken met je. Je houding en manier van communiceren is open. Kom je je voorstellen in ons team van de POH-GGZ. Kom je naar onze refereermiddag Psychiatrie en Zwangerschap.

Je hebt ons geraakt. Iedereen was vol lof over jou. Ik hoef niet zoveel flyers van je zwangerschapscursus in mijn praktijk, ik vind dat mijn cliënten dat meestal niet nodig hebben. Ik gun iedereen de warmte en liefde die jij mij hebt gegeven, bij welke bevalling dan ook.  Wil je in onze mooie ruimte zwangerschapscursus geven. Het geboorteverslag, je heb de geboorte zo goed vertaald.

Kom je vertellen op de doula opleiding over jouw ervaring over rouw in het kraambed. Wat is jouw verdienmodel. Jouw hand lag op precies de goede plek, dat was zo fijn.  Bij een geplande keizersnede hoef je er niet bij te zijn.  Wil je met me mee bij de keizersnede en me daar steunen. Kom je een keizersnede bijwonen zegt een gynaecoloog. Mijn man wil voor mij liever geen doula maar een bekende als begeleiding. Mijn vrouw beslist of ze een doula wil, zij bevalt en ik stem op haar af, zij blij ik blij. Wij beslissen samen, een doula is er ook voor mij als partner.  

Je bent een moeder voor de moeders. Je ziet ons echt.  Op het verzoek van moeder om mij als doula te laten mee eten in het ziekenhuis: ik zal kijken of ik nog wat kliekjes heb. Ik vind je echt zo'n leuk mens. Jij geeft zo'n bak steun. Ongekend. Mede door jouw toedoen is mijn man gegroeid in zijn rol als man en vader bij ons tweede kindje. Hij is en staat er nu echt voor mij en zijn zonen. Zo krachtig."

Wat gebeurt hier

Dit was een greep uit 2019. Vaak was ik geroerd. Verschoof er iets in mij. Of verschoof de wereld? Het enorme bewustzijn van de doula baby's raakten me. Zo ook de ouders, het gegeven vertrouwen, de collega zorgverleners.

't Giet zoals 't giet

Sommige opmerkingen zorgden voor een opborrelende en steeds luider wordende lach bij mij. En anderen lachten mee. Sommigen bleven hangen. Waar ging het hier over? Ja, Ik ben geneigd om eerst naar mijzelf te kijken, 'de fout' bij mezelf te zoeken. Houden anderen mij een spiegel voor met de opmerkingen. Wat zeiden die opmerkingen over mij. Ging het echt over mij? Of was ik ook een spiegel voor de ander? Ging het misschien over onwetendheid, angst of iets anders van de ander? Dat kan die ander zelf het beste beantwoorden denk ik. En ik merkte dat ik ook dat kon laten zijn.  Dat we allemaal mens zijn en allemaal ons eigen proces hebben. We allemaal gelijkwaardig zijn, los van waar we staan in dit leven, in wat voor rol of functie dan ook. Geen oordeel te hebben (geen onderdeel stond er in mijn eerste 500 visitekaartjes). Een ander niet te hoeven overtuigen van mijn goede bedoelingen, me willen bewijzen. Maar er gewoon zijn met wat er is. T'giet zoals 't giet zeggen we hier. 

Thuiskomen

Ik liep zo mijn pad in 2019 met donker en licht, van gouden geboortes met mensen als lichtlantaarns en als engelen daarnaast. Van gewoon doen en daardoor leren. Er te zijn door er te staan met een hart met liefde en de nuchtere en praktische ratio daarnaast,  bij de papa's en mama's en de zorgverleners.  Met handen die doen. Die werden vastgegrepen, of niet, of ze lagen naast de handen van de moeder te wachten.  En daarna thuiskomen bij mezelf en mijn mooie gezin die me op wachtte in de vroege morgen of late nacht. Voeten op de trap en hun opgetogen stem: "Mama is het een meisje of jongetje geworden?" Mijn man die onze kinderen op gang hielp als ik ging slapen na een bevalling.  En dan is er nog heel veel dat ik niet in woorden vatten kan en wil. Want voor mij wordt de mooiste taal niet gesproken of geschreven. 

En.. steeds is er het besef dat we allemaal hetzelfde doel hebben. Een zo fijn en goed mogelijke start voor de baby en ouders. Ja, ik zou 2019 zo weer overdoen.

2019: Daag, dank je wel voor alles.

2020: Hallo! Mijn hoofd, hart en handen zijn open.

En wat neem jij mee uit 2019 en wat laat je daar?

Liefs,

Sonja